Wschód słońca ostatniego dnia.
Club ok. 3 w nocy. Państwo młodzi wchodzą na wielkie stoły i z bębenkami i tamburynem zaczynają się bawić. ;)
Sousse
Wschód słońca nad słonym jeziorem El Jerid
Droga do Matmaty i dom Berberów
Amfiteatr El Jem
Oaza górska Chebika w górach Atlasu Wielkiego. Dla mnie najpiękniejsze miejsce na Ziemi na dzień dzisiejszy.
Wioska Geogra Lucasa
Po wczasach w Tunezji mam smaki na dania, które tam jadłam. Zielona, mocno miętowa i paskudnie słodka herbata z orzeszkami pinii, brik, czyli połączenie omletu z naleśnikiem (tak sobie to tłumaczę;), przepyszne daktyle, opuncje, arbuzy, melony, a moim ulubionym jest sprzedawany na każdym rogu sok pomarańczowy, wyciskany na świeżo. Było to dla mnie sporym zaskoczeniem. Nie gdzieś w kuchni, czy na zapleczu. Na ladzie przed nami, zaraz po zapłaceniu, oczywiście ;).
Nie mogę nie wspomnieć również o harissie, uroczej przyprawie ślicznego czerwonego koloru z iście diabelską duszą. Wszystko co choć odrobinę było posmarowane tę mieszanką papryczek, oliwy, czosnku i tymianku zostawało na talerzu, a woda znikała z szklanki w niesamowitym tempie. Ale to chyba tylko Polacy tak reagowali. Przyjaciel Algierczyk powiedział mi, że ludzie Algierii i Tunezji od małego jedzą pikantne dania, więc oznacza to, że mają gorącą krew. :) Dziwne, że sam poprosił o sos łagodny;)
Próbuję odtworzyć ten smak, zapach, klimat, ale przy takiej pogodzie i bez wrzasku i krzyków, bez muzyki od rana do następnego rana, bez zapachu jaśminu unoszącym się na ulicy wieczorem to zwyczajnie niemożliwe.
Miłego dnia! :)
